Swagerman Louis

Waarachtige landschappen zijn degene die wij zelf creëren.
Want, omdat wij hun goden zijn, zien wij ze zoals ze werkelijk zijn...
-Fernando Pessoa, 1888-1935
We are such stuff as dreams are made on...
-William Shakespeare, 1564-1616

In zijn werk neemt Louis Swagerman ons mee op reis, door landschappen, als gestolde en gecondenseerde herinneringen aan een metafysische droom. Een tocht vol onverwachte ontmoetingen en herkenning...
Swagerman en zijn werk ontwikkelen zich verder. Ooit was zijn expressie ingesnoerd in het corset van het realisme, waarin hij zich staande kon houden door zijn groot perfectionisme en vakmanschap. Naarmate de veters werden losgeregen, ontstond er ruimte voor vrijere vormen en technieken en een nieuw kleurgebruik.
De bevrijde adem leidde tot ijle wolkenlandschappen, maar gaandeweg openbaren zich hierin gestalten en architecturale contouren. Steeds concreter.
Swagerman zijn werken lijken - paradoxaal - gebeeldhouwd uit zachte materie. In dialoog met zachte pastels en olieverfglaceringen transformeert hij wolkenluchten tot monumentale berglandschappen.
De reiziger treedt binnen in een mythisch decor en wordt overweldigd door de suggestieve krachten die Swagerman in zijn werk weet op te roepen. De suggestie van onbegrensde ruimte, van stille lading, van natuurlijke ordening, van monumentale rust. Maar ook van intimiteit en geborgenheid, door de warmte van kleuren en een ontroerend licht. Elk landschap lijkt verlaten, of toch niet...?
De reiziger voelt zich toeschouwer en hoofdpersoon tegelijk; speler in het kosmisch theater.

Behalve het vrije werk maakt Swagerman ook portretten.
In de Stadsschouwburg van Amsterdam hangt bijvoorbeeld een door hem geschilderd portret van de actrice Henny Orri.
Louis Swagerman beschrijft zijn werk als een tasten naar de grond van het bestaan. De stemming en sfeer die muziek van bepaalde 20e eeuwse componisten bij hem oproept is ook wezenlijk voor de conceptie van zijn werk.

Het is niet de taak van de kunstenaar om de lucht, het water, de rotsen en de bomen getrouw weer te geven. Hij moet in zijn scheppingen zijn ziel laten weerspiegelen en zijn gevoelens.
-Caspar D.Friedrich, 1774-1840